(I) Eu pensaba, cando non podía ver a moi fermosa dona (que era) a miña señora, que, se a vise, alí lle diría como hoxe eu morro polo seu amor; mais vina tan fermosa que lle non puiden dicir cousa ningunha ollando o moi fermosa que era.

(II) Isto, e non outro medo, fíxome esquecer todo o que eu quería dicir; e cando vin como belamente dicía todo o que quería dicir e mellor que todas as donas que Deus fixo nacer, alí non tiven siso nin poder para lle dicir que morría por ela.

(III) E desde que a vin o primeiro día non me precavín nin actuei con sabedoría, nin me quixo protexer Deus nin a miña loucura: é o meu corazón traidor quen me despois aconsellou vela, e por isto teño que vivir sempre en maior coita que a que antes sufría.

(IV) E, meus amigos, por Santa María, desde que a vin vaime moito peor, pois polo menos antes durmía algunha vez ou tiña gusto dalgunha cousa, que hoxe eu, infeliz, non podo ter; e todo isto me fixo ela perder e dobróuseme a coita que eu tiña!