(I) De gran coita e de pesar non ten hoxe o meu corazón ningunha falta, así Deus me ampare, e vede, señora, por que non: porque vos vexo perder comigo a mesura, que tanto adoita valer a quen lla Deus quere dar. 

(II) E direivos máis sobre isto, señora: o pouco que eu puider vivir no mundo, se Deus quixer, vivirei así por causa diso, e en mal día nacín porque vós facedes na miña persoa algo que non condí convosco. 

(III) E creo que fará unha loucura quen algunha vez tiver moita fe na mesura doutra muller; e direivos por que me ocorre isto: porque me deixades así morrer, e non reparades na mesura nin en Deus nin en ningunha outra cousa. 

(IV) E, miña señora, na miña opinión, eu faría unha cousa sen razón se me angustiase coa miña morte, neste tempo en que vós me facedes morrer, se puidese ser de tal forma que non vos prexudicase.