(I) Ben faría, se se lembrar quixese a miña señora de como inxustamente me ten desamor e me quixese perdoar, porque eu nunca lle merecín mal; mais Deus contra a miña vontade ma fixo amar moito desde que a vin. 

(II) Aínda que nunca lle busquei mal, terei agora que buscar o seu perdón, porque me odia e eu hoxe non imaxino, nin sei, como me poida librar (diso), pois nunca lle fixen nada que lle causase pesar, mais ela non quere ouvir a miña explicación. 

(III) E aínda que me quixese ouvir, non me atrevería a falarlle, e por iso non podo imaxinar nada polo que eu poida saír indemne, porque eu non teño desexo doutra cousa agás de vivir onde ela estiver, e disto sempre me terei que privar. 

(IV) E privareime de a ver, aínda que non desexo tanto ningunha outra cousa; mais, se Deus non me auxilia cedo, hei sufrir unha moi gran coita: xa que ela non me quere perdoar, Deus o sabe, de aquí en diante moito máis precisa me é a morte que vivir.