(I) Ao meu amigo, que eu sempre amei, desde que o vin, moito máis que a min nin a outra cousa, foino ver outra muller para o meu mal; mais eu, insensata, cando me decatei, non souben como me vingar del, e chorei canto eu quixen chorar. 

(II) Ameino máis que a min mesma nin a outra cousa desde que o vin, e foime agora causar tan gran pesar que ouven morrer; mais eu, insensata, que lle fixen por iso? Non souben como me vingar del, e chorei canto eu quixen chorar.

(III) Deus sabe agora que no meu corazón nunca tiven outra cousa no seu lugar, e foime agora causar tan gran pesar; mais eu, insensata, que lle fixen entón? Non souben como me vingar del, e chorei canto eu quixen chorar.