249 [= Tav 148,17]: Roi Queimado «Pois que eu ora morto for» [A 143, B 264]

Transcrición paleográficaImprimir

A


[P]Ois eu ora morto for. sei ben  
ca dira mia sennor.1  
[E]u sōo2 guiomar afonso.  
   
[P]Ois souber mui ben ca morri.  
por ela sei ca dira assi.  
[E]u sōo guiomar afonso.  
   
[P]ois3  que eu morrer fillara4 ‹q̄ eu morrer filla[…]›
enton osoqueyxe dira  
[E]u sōo guiomar afonso.  

B


Poys q̄eu ora morto for5
sei bē cadira mha senhor
⌈eu soo guyomar affonsso
 
Poys souber muj bē camoiri
por ela sey q̄ dira assy
⌈eu soo guyomar affonsso
 
E poys eu moirer filhara
entō o soq̄ixo e d ira
⌈eu soo guyomar affonsso
  1. ^

    A continuación o pergamiño está raspado.

  2. ^

    Tanto este vocábulo como o precedente están escritos sobre raspadura (que debilita a percepción da letra de espera).

  3. ^

    A letra de espera está moi apagada.

  4. ^

    Todo o verso, excepto o primeiro vocábulo, foi corrixido; está escrito sobre raspadura.

  5. ^

    Colocci coloca á dereita unha liña de unión entre o inicio desta cantiga e o final da seguinte, para indicar a relación entre ambas, tal como fai constar na anotación.