(I) Foise un día o meu amigo de aquí triste e coitado e moito ao seu pesar porque me quixo gardar del miña nai; mais eu, fermosa, desde que non o vexo, non vexo pracer de cousa ningunha nin o verei nunca, se el non vén. 
(II) Cando se el tivo que separar de min, chorou moito e penou o seu corazón; mais eu, fermosa, en verdade, non vexo pracer de cousa ningunha nin o verei nunca, se el non vén.