[últ. rev.: 21/11/2024]Imprimir

213 [= RM 43,20]
Tod’ome que Deus faz morar
Fernan Garcia Esgaravunha

Tod’ome que Deus faz morar
u ést’a molher que gran ben
quer, ben sei eu ca nunca ten
gran coita no seu coraçon,
pero se a pode veer;
mais quen end’á long’a viver,
aquesta coita non á par,
ca, pois u ela é i estar
pode, non sabe nulha ren
de gran coita, ca de pran ten
assi eno seu coraçon
qual ben lhi quer de lho dizer,
e non pode gran coita aver
enquant’en aquesto cuidar.
E quen ben quiser preguntar
por gran coit’a min pregunt’én,
ca eu a sei, vedes per quen:
per min e per meu coraçon;
e mia senhor mi-a faz saber,
e o seu mui bon parecer,
e Deus, que m’én fez alongar
por viver sempr’en gran pesar
de min e por perder o sén,
com’aver a viver sen quen
sei eu ben no meu coraçon
ca nunca ja posso prazer,
u a non vir, de ren prender.
Vedes que coita d’endurar!
E o que atal non sofrer
non o devedes a creer
de gran coita, se i falar.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 
25
 
 
 
 
30
 

Manuscritos

B 229

Edições

I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 813-814); Spampinato Beretta (1987: 66-68 [= LPGP 298-299]); Littera (2016: I, 316-317).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 98); Machado & Machado (1949: I, 372-373); Rios Milhám (2018a: II, 213).

Variantes manuscritas

2 u] du B   8 é, i estar] ei destar B   17 a sei] assy sey B

Variantes editoriais

6 end’á long’a] alongad’end’ Michaëlis   8 i] om. Michaëlis, Spampinato Beretta, Littera   13 coita] coit(a) Michaëlis   16 coit’a min] coita, min Michaëlis, Spampinato Beretta : coita, mim Littera   21 fez] faz Spampinato Beretta   24 com’aver] con aver Michaëlis : com aver Spampinato Beretta, Littera

Paráfrase

(I) Todo aquel a quen Deus fai morar onde está a muller que ama, sei eu ben que nunca ten unha gran coita no seu corazón, a pesar de a poder ver; mais para quen en tal circunstancia ten de vivir lonxe, esta coita non ten igual, (II) porque, xa que pode estar alí onde ela está, non sabe o que é unha coita grande, porque sen dúbida ten no seu pensamento dicirlle o moito que a ama, e non pode ter unha gran coita en canto pense niso.

(III) E quen quixer preguntar por unha gran coita pregúnteme a min por ela, porque eu a coñezo, vede por quen: por min mesmo e polo meu corazón; e faima coñecer a miña señora, e a súa gran beleza, e Deus, que me fixo ir lonxe de alí (IV) para vivir sempre con gran pesar de min mesmo e para eu perder o siso, como ter que vivir sen quen eu ben sei que, onde non a vexa, nunca podo sentir pracer de ningunha cousa. Vede que coita (tan difícil) de soportar!

(1) E a quen outra tal non sufra non debedes crer o que diga dunha gran coita, se dela falar.

Métrica

Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8c 8d 8d 8a + 8d 8d 8a (= RM 204:3)

Encontros vocálicos: 8 ela‿é; 13 coita‿aver; 19 mi-‿a

Notas

Texto
  • *

    Sobre o carácter de cantiga próxima ás cantigas ateúdas, cunha leve ruptura simétrica coa copulativa e, véxase nota á cantiga 24.

  • 2

    O erro de copia <du>/<hu> aparece tamén noutras pasaxes: véxase, por exemplo, 882.21 (BV) ou 883.13 (V).

  • 5

    A interpretación acaída deste verso provén da consideración de se como un dativo ético ou de interese, de modo que o verso signifique ‘aínda que a pode ver’. Deste xeito, matízase a afirmación inicial do trobador: ‘O home que pode morar a carón da dona amada nunca terá unha coita inmensa, mais sempre sufrirá pola senhor a pesar de a poder ver’.

  • 8

    Non está xustificada a expunción de i, pertinente do punto de vista semántico e non problemático do punto de vista métrico, polas diversas posibilidades de sinalefa na secuencia u ela é i estar.

  • 16

    Nada hai que impida a segmentación da preposición a en coita, pois preguntar constrúese tanto con CD como con CI. Véxase, a modo de exemplo, Meu amigo quando s’ia, / preguntei-o se verria (921.2) vs. E, se el ven aqui, a meu poder, / preguntar-lh’-ei quen lho mandou dizer (1199.20).

  • 17

    O erro assi por i debeu ser inducido na copia de B polo sei seguinte.

  • 24

    Non ten sentido a lectura con aver a partir de <comau’> de B, en vez da lectura obvia com’aver; isto é, a conxunción como ou come (nunha frase interrogativa que tamén podería formularse como enunciativa), que nin Michaëlis nin Spampinato nin Littera consideraron.

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar