I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 54-55 [= LPGP 235]); Nunes (1972 [1932]: 176-177); Littera (2016: I, 202).
II. Outras edicións: Moura (1847: 94-95); Monaci (1875: 59); Braga (1878: 29); Machado & Machado (1952: III, 138-139); Júdice (1997: 135); Montero Santalha (2004).
3 o] e V; creades] credes B 7 mui] mhui B 8 Deus] des V; quer] om. B 9 parte] Parta B : perte V; mia] ma B 13 padecer] radecer B : radeçer V 14 de] om. B 16 enton] encō V; temerei] Temey B : (tem̄e) tem̄ey V 19 fezestes] fezedes V
7 que] qui Nunes 18 tod’, a meu sén] tod’o meu sen Lang, Nunes, tod'o meu sem Littera 19 vós] vos Nunes; fezestes] fazedes Lang, Littera
(I) Señora, que mal vos lembrades de todo canto mal eu sufrín e sufro por vós, crédeo ben, que, por Deus, xa non teño forza para soportar unha coita tan grande; mais oxalá Deus vos deixe experimentar parte da moi gran coita que me causades.
(II) E se Deus quere que experimentedes parte da miña coita, sei ben, aínda que agora me desamades, que logo daquela serei amado por vós, e vós poderedes coñecer o sufrimento que é padecer esta coita con que me matades.
(III) E, señora, podedes estar segura que daquela non temerei polo coita que me poidades causar, e, así o penso, recobrarei todo canto vós me fixestes perder; e vós recobraredes o entendemento logo que me fagades algún ben.
Esquema métrico: 3 x 7’a 8b 7’a 8b 8c 8c 8’a (= RM 100:59)
En principio, ma (variante de B) é tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).
A segmentación axeitada da secuencia <toda>, facendo transparecer a locución a meu sén ‘no meu entender’, fai con que, a diferenza dos anteriores editores, se respecte a lección dos manuscritos, coa correspondente mudanza semántica no texto.
A variante <fezedes> de V permite unha lección alternativa para este verso (que mi vós fazedes perder) con sentido, porque aínda está acontecendo, non é só algo pasado (o trobador cobrará no futuro o que ela lle está facendo perder agora).
Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies: