I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 226-227); Pagani (1971: 83 [= LPGP 262]); Littera (2016: I, 256-257).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 87); Braga (1878: 44-45); Machado & Machado (1952: III, 273-274).
1 mia] ma B; receei] Ireceey B 2 d’outra ren] doutʳ irē B; e] & BV; bõa] boa B 3 rece’, e vedes] irece euedes B : rrece edes V 4 vos] uos BV 5 gran] g̃ra B 9 ora] ara V; assi] asy V 11 gran] g̃ra B 13 coraçon] curaçō BV 14 ren] irē B 16 e] et BV 17 gran] g̃ra B
2 bõa] boa Pagani, Littera 3 rece’, e] rreceo Nunes, Pagani : rece[o], e Littera 13 coraçon] curaçon Pagani 16 e] et Pagani 19 sempr’] semp’ Nunes; ouv’, e] ouve Nunes, Pagani
(I) Sempre eu, señora, temín a miña morte máis que outra cousa e xa, abofé, non a temo; e vede por que é: por isto que vos agora direi: a gran coita que por vós sufro, señora, faime perder o medo á miña morte.
(II) Pensaba eu que sempre tería de temer a morte, que sempre temín; mais agora, señora, xa non é así por isto que vos quero dicir: a gran coita que por vós sufro, señora, faime perder o medo á miña morte.
(III) Nin sequera me pasaba polo pensamento que eu puidese de forma ningunha perder o medo á morte; mais agora vexo ben que non o teño, e vede por que non: a gran coita que por vós sufro, señora, faime perder o medo á miña morte, (1) que eu sempre tiven, e, por Deus, miña señora, moito peor me foi perdelo!
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:40)
En principio, ma é tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).
A axeitada consideración da copulativa en <rrece euedes> B, <rreceedes> V, introducindo a frase vedes por que (cfr. v. 16), evita calquera tipo de emenda na lección dos manuscritos.
A segmentación da copulativa, que Nunes e Pagani non consideraron, flexibiliza a sintaxe e liga sintacticamente o epifonemático final da cantiga.
Fem servir cookies de tercers amb finalitats analítiques per poder conèixer els hàbits de navegació (per exemple, les pàgines visitades). Tingueu en compte que, si accepteu les cookies de tercers, haureu d'eliminar-les de les opcions del navegador o del sistema ofert per tercers.
Feu clic al botó corresponent per acceptar o rebutjar les cookies:
Anterior
