675 [= RM 11,11]
Que me mandades, ai madre, fazer

Que me mandades, ai madre, fazer
ao que sei que nunca ben querer
soub’outra ren?
Par Deus, filha, mando-v[o-l’ir veer
e sera ben].
Que lhi faz ................................. -ir
......................................................... -ir
............. ren.
..................] vós, filha, po-lo guarir,
e sera ben.
Que lhi farei se veer u eu for
e mi quiser dizer, come a senhor,
algũa ren?
Diga, filha, de quant’ouver sabor,
e sera ben.
E el, que viv’en gran coita d’amor,
guarra por én.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 

Manuscrits


B 660, V 261

O Cancioneiro da Vaticana só achega copia das estrofas I e III (e a fiinda), ao tempo que en B se indican con cruces as ausencias textuais no espazo lacunoso da segunda estrofa no manuscrito.

Éditions


I.  Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 86); Minervini (1974: 62-63 [= LPGP 113]); Cohen (2003: 146); Cohen (2012a: 174); Littera (2016: I, 111-112).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 97-99); Braga (1878: 51); Machado & Machado (1952: III, 328-329).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 345-346); Landeira Yrago (1975: 162).

 

Variantes manuscrites


1 Que] Qne B; ai madre] aūnadre V   4 par de9 filha V   6-10 om. V   12 quiser] q̄ser B; a] o V   14 quant’ouver] quāto uiuer V   16 en] eu BV; gran] g̃ra B   17 guarra] Guaira B; én] ea V

Variantes éditoriales


Nunes reconstrúe completamente as lacunas textuais da cantiga a partir da incorporación da fiinda en todas as estrofas como sexto verso e mais refrán:

        –Que me mandades, ai madre, fazer
        ao que sei que nunca ben querer
                 soub’outra ren?
        –Par Deus, filha, mando-v[o-l’ir veer
                 e sera ben
        e do] que lhi faz [voss’amor sofrer
                 guarrá por en.

        –Que farei madre, por morte partir
        ao que de min nunca pôd’oir
                 nenhũa ren?
        –Vaades] vós, filha, polo guarir,
                 e será ben
        [e el que morre por vós, pois vos vir,
                 guarrá por en.]

        –Que lhi farei, se veer u eu fôr
        e mi quiser dizer, come a senhor,
                 algũa ren?
        –Diga[des], filha, quant’ouver sabor,
                 e sera ben
        e el, que viv’en gran coita d’amor,
                 guarrá por én.

4 mand[o-l’ir veer]] mando v[***-er] Minervini   5 e sera ben] om. Minervini   6 faz] far[ei]] Nunes, Cohena, Cohenb, Littera   9 vós] vos Minervini, Cohena, Cohenb   11 farei] direi Nunes; veer] vẽer Cohenb

Paraphrase


(I) –Que me mandades, ai madre, fazer ao que sei que nunca soubo amar outra? –Por Deus filla, mándovolo ir ver e será ben feito.

(II) –Que lle [...]?

–[...] vós, filla, por salvalo, e será ben feito.

(III) –Que lle farei se el viñer a onde eu estiver e me quixer dicir, como a señora, algunha cousa?

–Que fale, filla, de canto lle agradar, e será ben feito.

(1) E el, que vive en gran coita de amor, vivirá así.

Métrique


Esquema métrico: 3 x 10a 10a 4b 10a 4B + 10a 4b

Encontros vocálicos: 12 comea

Notes


Texte
  • *

    Nunes considera que a fiinda forma parte do refrán, feito que condiciona toda a súa reconstrución da cantiga.

  • 6-10

    Cohen (2012a: 177) presenta unha proposta reconstrutiva para esta estrofa:
              –Que lhi far<ei, madre, se o eu vir
              e m’ el quiser, com’ a senhor, servir
              mais doutra ren?
              –Doede> vos, filha, polo guarir
              e será ben.

Rechercher
    Aucun résultat trouvé

    Nous utilisons des cookies de tiers à des fins analytiques pour pouvoir connaître les habitudes de navigation (par exemple, les pages visitées). N'oubliez pas que si vous acceptez les cookies de tiers, vous devrez les exclure des options de votre navigateur ou du système proposé par des tiers.
    Cliquez sur le bouton correspondant pour accepter ou rejeter les cookies :

    ParamètresAccepter