I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 413-414 [= LPGP 635-636]); Fernández Graña (1994: 84); Fernández Graña (1998: 255); Cohen (2003: 478); Littera (2016: II, 110).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 291-292); Braga (1878: 160); Machado & Machado (1956: V, 357-358); Montero Santalha (2004); Pardo de Neyra (2005: 70-71); Celeiro Álvarez (2021:105).
III. Antoloxías: Varnhagen (1872: 87-88); Nemésio (1961 [1949]: 159); Álvarez Blázquez (1975: 73); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 168).
5 fremosas] fremosa B 7 oraçon] orazō V 17 fremosa] fremosas V
4 oje i] oj’i Nunes
(I) Por Deus, que vos non pese, miña nai e miña señora, ir eu a San Salvador, porque, se hoxe alí van tres fermosas, eu serei a primeira (en beleza), ben o sei.
(II) Para facer oración quero ir eu hoxe alá, e, con certeza, se hoxe alí hai dúas fermosas, eu serei a primeira (en beleza), ben o sei.
(III) Alí está o meu amigo, ai madre, e ireino ver por lle facer pracer! Se hoxe alí vai unha fermosa, eu serei a primeira (en beleza), ben o sei.
Esquema métrico: 6a 6b 6b 6a 6C 6C (= RM 160:466)
Encontros vocálicos: 4 oje‿i; 14 -lo͜-ei
San Salvador de Valongo talvez se refira a unha ermida do lugar de Valongo, na parroquia de Aguasantas (Cotobade, Pontevedra), moi preto de Perocelo (cfr. Martin de Padrozelos), próxima tamén á igrexa de San Salvador da Lama, en Pontevedra (Souto Cabo 2018: 93).
Obsérvese que o determinante no insólito sintagma a ũa fai con que ũa adquiva o valor de ‘primeira’ (a primeira en fermosura das tres amigas).
É sen dúbida inusual o emprego do adverbio i en posición inicial absoluta, con poucas mostras no corpus, onde achamos algúns contextos en que o adverbio ocupa a posición inicial de estrofa1 :
I logo, senhor, que vos vi,
vi eu que fazia mal sén
d’ir osmar de vos querer ben (905.1).I vai o meu amigo,
quer-me levar consigo (1163.13).I vai o meu amado,
quer-me levar de grado (1163.16).
Neste sentido, ao longo da produción medieval pódese certificar a presenza de i nunha posición moi similar; por exemplo, na Estória do Santo Graal:
Eu me irei e te deixarei nesta pena. I morrerás de fame e de lazeira (Miranda 2016: 220).
Non obstante a lección de V (fremosas), debe emendarse o texto, atendendo á sintaxe e ao sentido (I [tres] fremosas; II [duas] fremosas; III [ũa] fremosa), –o que implica a existencia de variatio no refrán–, tal como acontece nalgunha outra composición, como, por exemplo, as cantigas 1290 ou 1539.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.