340 [= RM 7,9]
Oimais non á ren que mi gradecer

Oimais non á ren que mi gradecer
a a mui fremosa mia senhor
de a servir ja mentr’eu vivo for,
ca, de pran, assi me ten en poder
que non poss’end’o coraçon partir:
pero mi pes, ei-a ja de servir.
 
 
 
 
5
 

Manuscritos


B 378

Edicións


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 859 [= LPGP 96]); Marcenaro (2013: 78); Littera (2016: I, 57).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 139); Machado & Machado (1950: II, 165); Rios Milhám (2018b: III, 340).

Variantes manuscritas


1 Oimais] Ooy mays B   3 eu vivo] en uino B   6 pero] E ꝑo B

Variantes editoriais


6 e pero mi pes, ei a (ja) de servir Michaëlis : e, pero mi pes, ei ja de a servir Marcenaro : e pero mi pês, hei-a já de servir Littera

Paráfrase


(I) De aquí en diante nada ten que me agradecer a moi fermosa miña señora por a servir mentres eu viva, pois, con certeza, de tal modo me ten no seu poder que non podo afastar o meu corazón diso: aínda que me pese, heina de servir.

Métrica


Esquema métrico: 10a 10b 10b 10a 10c 10c (= RM 160:8)

Notas


Texto
  • *

    Este texto inicia a serie de cinco composicións, sucesivas no Cancioneiro da Biblioteca Nacional, todas elas de Afonso Meendez de Beesteiros, que levantan a cuestión sobre o seu carácter de fragmentos ou de cantigas monoestróficas, xa que todas estas composición (340-344) teñen pleno sentido (véxase Magán Abelleira 1997).

  • 6

    Fronte á expunción de ja proposta por Michaëlis e face á hipermetría versal na edición de Littera, resulta ecdoticamente máis económica a supresión copulativa inicial, ás veces con presenza espuria nesta posición: existen diversas pasaxes ao longo do corpus en que, a partir do testemuño diverxente dos manuscritos se pode determinar con seguranza o carácter espurio da copulativa, feito que acontece con certa frecuencia, especialmente no inicio do verso. Véxase, entre outros, B vs. A (66.14, 96.10, 128.14, 224.7, 241.22, 306.13, 312.5 e 13), A vs. B (129.28), A vs. BV (1236.10 e 16), B vs. V (851.12, 924.19, 950.7, 1631.7), V vs. B (740.10, 935.6, 1148.9). E noutros casos, a pesar da coincidencia dos testemuños, existen razóns sintácticas, métricas ou doutro tipo que aconsellan a antecitada expunción.
    Marcenaro, por súa parte, opta por recolocar o pronome (ei ja de a servir): «l’ordine qui proposto, che non altera assolutamente la sintassi del verso effettuando la sinalefe tra la proposizione de e il suddetto pronome, rende possibile ripristinare la corretta misura sillabica». Porén, a norma métrica no encontro entre a preposición de e o pronome é o hiato (véxase nota a 232.16), tal como acontece no v. 3 desta mesma composición (de | a).

Buscar
    Non se atopou ningún resultado

    Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
    Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:

    ConfiguraciónsAceptar