I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 291-292 [= LPGP 955-956]); Piccat (1995: 133-134); Littera (2016: II, 501).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 113); Carter (2007 [1941]: 87); Marques Braga (1945: 272-273); Machado & Machado (1950: II, 49-50); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 252).
1 aguisado ei de morrer] aguisadei de moirer B 3 me] mi B 5 a] om. A 6 lle] le A : lhi B; pesa] pesara B 7 A] E B 8 lle] lhi B 14 con quanto mal me faz] Poys tanto mal mi far B 21 Deus; e, si Deus me] deo ... eassimeꝉ B 22 meu] men B 26 lle] lhi B
1 aguisado] aguisad(o) Michaëlis : aguisad' Littera 6 lle] le Piccat 7 A] E Littera 12 lle] le Piccat 18 lle] le Piccat 24 lle] le Piccat
(I) Moi oportunamente hei morrer e non valoro en nada a miña morte, antes me pracerá con iso, porque contra a miña vontade lle hei facer á miña señora moi gran pesar, xa que lle pesa que a ame.
(II) A miña señora ten gran pesar porque eu a amo, e a min vénme gran coita diso; porén, heille facer xa á miña señora moi gran pesar, xa que lle pesa que a ame.
(III) E en mal día nacín por todo o mal que Amor me fai, pois por el, mentres eu viva, heille sempre así facer á miña señora moi gran pesar, xa que lle pesa que a ame.
(IV) E nunca deixarei de iso facer, pois non quere o meu corazón nin Deus; e, así Deus me perdoe, sentíndoo moito, heille facer á miña señora moi gran pesar, xa que lle pesa que a ame.
(1) E non me podo eu diso apartar, de lle facer este pesar.
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C + 8c 8c (= RM 160:369)
Encontros vocálicos: 1 aguisado‿ei
Neste verso (fronte a <lle> nos vv. 8 e 26), xunto con 89.3 e 5, 238.13 e 317.16, en A rexístrase aparentemente a forma le(s) para o pronome lle(s), hipotético testemuño da forma arcaica do pronome (procedente do lat. ĭllī), que se atesta por veces en textos prosísticos e mais nas Cantigas de Santa Maria. Na realidade, é dificil determinar se se trata dun lapso de escrita con omisión de <l> (cfr., por exemplo, <filei> por <fillei> en 132.9 e 10, 133.4, ou <alur> por <allur> en 403.3) ou se verdadeiramente son formas reais. Cfr. nota a 423.18.
Por outra parte, véxase como a lección de B (pesara ou pesará) esixiría a sinalefa de‿a (véxase nota a 232.16).
A versión de B coa copulativa inicial talvez estea inducida pola presenza desta conxunción nesa mesma posición nas dúas estrofas seguintes e na fiinda.
Dun modo diferente a como acontece noutros contextos en que mais e pero funcionan como conxuncións independentes do punto de vista sintáctico (véxase 76.10, 301.16, 692.10, 728.16, 953.4, 1146.9), mais pero (mas pero en 268.16) constitúe unha locución conxuntiva equivalente a ‘a pesar de, non obstante, porén’.
O texto de B (pois tanto mal mi faz Amor), cunha expresión que se rexistra noutras ocasións, aquí parece froito dunha banalización da máis complexa lección de A.
A lección de B, assi m’Ele perdon, para alén de hipermétrica, suporía unha variación sobre a frase formularia si Deus me perdon, coa substitución de Deus por Ele, tal como efectivamente se rexistra en 858.14.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
