I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 540-541 [= LPGP 984-985]); Fernández Graña (2007: 377); Littera (2016: II, 570-571).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 162-163); Machado & Machado (1960: VII, 57); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 440).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 235).
2 vos] uos A 6 vos] uos A 7 vos] uos A 12 vos] uos A 18 vos] uos A
2 vos] vos Michaëlis 5 e [que] punn’en partir o coraçon] e punh’en partir o [meu] coraçon Michaëlis, Fernández Graña 6 vos] vos Michaëlis 7 vos] vos Michaëlis 12 vos] vos Michaëlis 14 bõa] boa Michaëlis, Littera 17 [mui] ben de] ben de [me] Michaëlis, Fernández Graña 18 vos] vos Michaëlis
(I) Miña señora, todos cantos viven no mundo que saben como vos amo e saben o mal que me vén por vós, todos (me) din que tome outra señora e que me esforce en afastar o meu corazón de vos amar, pois non teño o voso amor.
(II) E, miña señora, por non vos mentir, eu non podo vivir sen o voso ben; e, pois non o teño, así teña pracer, todos (me) din que tome outra señora e que me esforce moito en deixar de vos amar, pois non teño o voso amor.
(III) Eu non podo aplicar este consello, aínda que así me vexo, abofé, morrer por vós; e, aínda que é así, todos (me) din que tome outra señora e que me esforce moito en afastarme de vos amar, pois non teño o voso amor.
(1) Mais isto eu non o quero intentar, señora: deixar de esperar o voso amor.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10C 10a 10C + 10c 10c (= RM 183:11)
Esta cantiga é considerada anónima.
A diferenza de Michaëlis, restauramos a conxunción que por razóns métricas e polo paralelismo construtivo cos versos 11 (e que me punne mui ben de partir) e 17 (e que me punne [mui] ben de quitar). Cfr. nota ao v. 17.
A frecuente frase formularia por non mentir permite a interpolación de diversos elementos (por vos non mentir, por vos eu non mentir etc.) e equivale a outras expresións de certeza, como per bõa fe, de pran etc.
A secuencia <s-l> (e <r-l>) en que está implicada a forma arcaica lo(s) ~ la(s) do pronome identificador (artigo ou pronome) no encontro con pois e con outros vocábulos acabados en -s (ou -r) debe ser lida como [l], independentemente de que a grafía presente a forma máis antiga (véxase tamén nota a 83.21 e 139.2). No corpus trobadoresco profano, o pronome identificador sofre asimilación fonética xeral con diversos elementos lingüísticos (pronomes, adverbios, conxuncións, e con algúns nomes e/ou participios), especialmente con mais e pois. Cfr. nota a 5.10.
A frase formularia de tipo aseverativo assi veja prazer (tamén literalmente en 79.16, 384.16, 419.4) presenta a variante con si ~ se en 571.9, 778.8, 1060.1, 1198.3, 1624.1 (coa introdución de eu en 416.4) e tamén se vejades prazer (877.12) e mais se prazer vejades (1174.1) con mudanza para a P5.
Do mesmo modo que acontece no v. 5, tamén neste caso utilizamos o paralelismo co v. 11 para restaurar o adverbio mui.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.