I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 89-90 [= LPGP 194-195]); Nunes (1973 [1928]: 39-40); Cohen (2003: 623); Littera (2016: I, 232-233).
II. Outras edicións: Moura (1847: 171-172); Monaci (1875: 75); Braga (1878: 38); Machado & Machado (1952: III, 221-222); Júdice (1997: 47); Montero Santalha (2004).
III. Pimpão (1942: 71).
1 quis] ꝗs V 5 nos irmos] uꝯ humꝯ V 6 mia] ma B 7 gran] g̃ra B 13 muito] muyta B 15 ca o] cau V 17 irmos] humos V
2 vos] vós Lang 9 min] mi Nunes, Littera 10 vos] vós Lang 13 vos] vós Lang 14 nen un] nenhum Lang, Nunes : nẽum Littera 16 vos] vós Lang 20 matades vós] matades-vos Littera; matades min] matades mi Lang, Nunes : matades-mi Littera
(I) Moito tempo hai, meu amigo, que non quixo Deus que vos puidese ver cos meus ollos, e por iso xa miña nai non pon tanto os seus ollos en min (para me vixiar), amigo; e, xa que é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider.
(II) Non vos vin desde hai moito tempo, nin cadrou, porque o impediu miña nai, a quen lle pesou e pesa esta relación, e vixioume para que non vos vise, amigo; e xa que isto é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider, (III) porque hai moito tempo que non vos vin e desde entón non vin ningunha cousa de ben, pois impediumo miña nai e por iso fixo que non vos vise, amigo; e xa que isto é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider.
(1) E se non o fixerdes así moi cedo, amigo, matádesvos vós e matádesme a min.
Esquema métrico: 3 x 11a 11a 11a 11b 11B 11B + 11b 11b (= RM 19:6)
Nótese a repetición da secuencia final e, pois ést’assi no cuarto verso (vv. 4, 10, 16) das tres estrofas (en realidade, no caso dos vv. 10 e 16 repítese literalmente o verso íntegro).
En principio, ma (variante de B) é tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).
Nesta cantiga aparecen varios pronomes (min, v. 9; vós e min, v. 20), que, cal as restantes formas pronominais tónicas oblicuas (mí ~ min, ti, nós, vós, el ~ ela), funcionan como complemento directo sen preposición, como forma libre.
A lección de Littera (matades-mi vs. matades mí), que implica un pronome átono en posición de rima (véxase nota ao v. 9), non é posíbel. Neste caso, mí cumpre función de CD sen preposición, tal como acontece con certa frecuencia coas formas pronominais tónicas oblicuas.
This site uses third-party cookies for analytical purposes to help us track and monitor how users navigate the site (e.g. which pages they visit). Remember that if you accept third-party cookies, you should delete them from your browser options or from the system provided by the third party in question.
Click below to accept or to edit your cookie settings.