245 [= RM 148,3]

De mia sennor direi-vos que mi aven

Roi Queimado

Notas

Texto

• *

  Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición véxase nota á cantiga 15. Porén, tanto en Michaëlis como en Lorenzo Gradín & Marcenaro e mais Littera esta cantiga presenta estrofas sintacticamente independentes, sen consideraren o seu carácter de cantiga ateuda polas sucesivas ampliacións explicativas a través da conxunción causal ca.

• 6

  Existe coincidencia en interpretar mais no refrán como conxunción adversativa; non obstante, sería posíbel considerar a presenza dun adverbio cuantitativo, coa segmentación da copulativa en podesse: 

  ainda ll’eu mui mellor querria
  se podess’, e máis non poderia, / ..

  Ou, inclusive, sen segmentación da conxunción:

  ainda ll’eu mui mellor querria
  se podesse, máis non poderia, / ..

• 10

  Como acontece decote, a omisión da copulativa en B aparece compensada metricamente co uso de padeci en lugar de perç’i. No entanto, a versión do Cancioneiro da Biblioteca Nacional mantén, grosso modo, a semántica da cantiga, mais diminúe en intensidade o recurso de repetición poliptótica do verbo perder, clave para o contido da estrofa e da composición.

• 14-15

  Obsérvese a repetición da conxunción completiva que tras unha frase parentética (véxase nota a 53.17-18):

  que sei mui ben que, se m’ela non val,
  que morrerei cedo, non á i al.

• 15

  A frase formularia non á i al ‘certamente, sen dúbida’ (tamén en 105.9 e 217.24) e mais non avera i al (1635.9), concorre con outras variantes moi próximas ao longo do corpus, como non á ja i al (só en 495.24) ou ja i al non á (941.7), e con outras similares do tipo u al non á, u non jaz al etc.