I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 283 [= LPGP 919]); Lorenzo Gradín & Marcenaro (2010: 188-189); Littera (2016: II, 487-488).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 110-111); Carter (2007 [1941]: 85); Marques Braga (1945: 267); Machado & Machado (1950: II, 37); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 246).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 54); Torres (1977: 402); Jensen (1992: 360).
2 eu] en B 4 vos] uus A 5 morrer, morrerei] moirer moirerey B 6 mi ar] mar B 7 Tan] Taa B 8 fremosa] f’inosa B 13 vos] uos A; tant’e con tan gran] tāto cō g̃m B 15 ‘ssi] assy B 16 tant’esforç’ei] tāte forçey B 17 morrer] moir’ B
4 vos] vus Michaëlis, Lorenzo Gradín & Marcenaro 6 mi ar] m’i-ar Michaëlis, Littera 7 vos] vus Michaëlis, Lorenzo Gradín & Marcenaro 10 vos] vus Michaëlis 12 mi ar] m’i-ar Michaëlis, Littera 13 vos] vus Michaëlis 15 é ‘ssi] é ‘si Michaëlis, Littera : é si Lorenzo Gradín & Marcenaro 16 tant’esforç’] tant esforç’ Michaëlis 18 mi ar] m’i-ar Michaëlis, Littera
(I) Pensades vós, miña señora, que estou moi mal convosco, e eu penso que estou moi ben, señora, por unha razón que vos agora direi, pois non por outra causa: se morro, morrerei por vós, señora; se me ademais fixerdes ben, aínda mellor.
(II) Tan doce vos quixo Deus facer, señora, e tan bela e tan ben falar que non podería eu estar mal convosco, por canto vos quero dicir: se morro, morrerei por vós, señora; se me ademais fixerdes ben, aínda mellor.
(III) Ámovos tanto e con tanta razón, aínda que nunca recibín ben de vós, que eu penso isto e vós (pensades) que non é así; mais sinto moito ánimo no meu corazón: se morro, morrerei por vós, señora; se me ademais fixerdes ben, aínda mellor.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:229)
Encontros vocálicos: 6 mi‿ar; 12 mi‿ar; 18 mi‿ar
A repetida segmentación michaëliana no refrán do pronome <mi> de A en m’i, desnecesaria canto ao sentido, dificulta a necesaria sinalefa mi‿ar (cfr. ademais, m’ar en B).
Aque é un adverbio presentativo (‘eis, velaí’) de uso limitado no corpus profano: 52.24, 244.5, 268.8, 553.4, 857.1, 1641.18. Debe ser forma oxítona, pois nas Cantigas de Santa Maria aparece en rima aguda (con fe, é, sé e pé):
... E en pe
sse levou e diss’: «Aque
m’estou tod’aprestidado
De log’ir» (CSM 135.109).E diz un a outr’: «Aque o
angeo que ven do ceo,
que alça aquele veo
e faz no aire parar» (CSM 405.36).
Para a correcta interpretación do verso temos de sobreentender de novo o verbo coidar: ‘coido eu isto, e vós (coidades) que non é así’.
Para alén da lección de B, que implica a sinalefa é‿assi, resulta significativo comprobar a existencia da aférese de assi no encontro coa forma verbal é (véxanse tamén 179.30, 218.8 e 11, 258.22, 284.16, 374.5, 511.5, 893.23), que convive coa sinalefa é‿assi (509.7, 808.9, 1110.5, 1224.14, 1569.32; só existe hiato en 754.4) e co xeral ést’assi para evitala, co recurso á variante éste (cfr. nota a 88.10). En calquera caso, non existe unha dupla forma assi / si para o adverbio, senón que ‘ssi é produto dunha aférese.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
