I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 790-791 [= LPGP 697-698]); Littera (2016: II, 197).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 73-74); Machado & Machado (1949: I, 275-276); Muriano Rodríguez (1996: 35); Rios Milhám (2017: I, 156).
III. Antoloxías: Fernández Pousa (1951: 53); Nunes (1959: 251-252); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 155).
2 prender] quantoia prēder B 6 morrer] moirer B 7 quere[r]des] queredes Michaëlis, Littera 8 estou] estou eu B 15 most[r]ar] most̃ B 20 que] ꝗʷdo B 22 rogar] roguar B 25 nunca] uūca B 26 preguntarei] pⁱgūtarei B
5 teedes] tẽedes Michaëlis 8 estou] estou (eu) Michaëlis : estou eu Littera 13 ouve] òuvi Michaëlis 14 vos] vus Michaëlis 15 vos] vus Michaëlis 16 aqui] aque Michaëlis; vos] vus Michaëlis 22 vos] vus Michaëlis 23 vos] vus Michaëlis 26 vos] vus Michaëlis
(I) Ben debiades, miña señora, obrar con bo criterio comigo; e xa que Deus volo fai ter e todas cantas outras cousas (boas) hai, cal é a razón que tendes para me deixardes morrer de amor e non me quererdes socorrer?
(II) E por outra razón estou peor en relación a vós: porque non me queredes crer, e védesme perder o siso por vós; e hai moito tempo, miña fermosa señora, que non sentín ningunha alegría por min nin por outra cousa cando non vos puiden ver.
(III) E xa que me vos Deus quixo mostrar aquí, direivos unha cousa: se vós non me facedes ben, por canto mal por vós levei, xa eu non poderei vivir, porque me quererá cedo matar a coita que por vós me vén.
(IV) Mais véñovos por Deus rogar que sintades por iso piedade de min, que cometo esta loucura de que nunca me librarei; mais sobre outra cousa vos preguntarei: como podedes desamar a quen así se ten por voso vasalo?
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8c 8c 8a 8b (= RM 191:1)
O elemento <quantoia> que aparece no seo do verso debe ser expunxido, sen que saibamos a súa procedencia.
Prender cousimento (de) é ‘tomar unha decisión asisada; obrar con mesura’, a partir de cousimento ‘discreción, siso’ é voz de orixe provenzal usada con relativa frecuencia, fundamentalmente nas cantigas de amor (36.26, 38.1, 110.4, 116.22, 117.15 e 18, 978.2, 1062.11, 1408.12), xunto cos verbos cousir e cousecer (véxase Glosario, s.v.), da mesma familia semántica e de amplo uso no corpus trobadoresco. Véxase García-Sabell Tormo (1991: 103-105).
Tal como indica Rios Milhám, é necesaria unha forma de infinitivo quererdes, paralela a leixar no v. 6.
Para a correcta medida do verso é necesaria a expunción do suxeito eu, elemento que con frecuencia aparece espuriamente introducida no texto: así se verifica nos apógrafos italianos (B vs. A: 74.5, 85.16, 177.9, 282.10, 306.9; BV vs. A: 420.14 e 17; V vs. B: 1597.1), mais tamén, por exemplo, nunha ocasión en A (vs. B), en 228.7. Véxase unha construción moi similar sen pronome suxeito eu:
Cuidades vós, mia senhor, que mui mal
estou de vós, e cuid’eu que mui ben
estou de vós, senhor (246.2-3).
A lección <aqⁱ> só pode ser interpretada como aqui, que acae ben ao contexto, sen que sexa necesario recorrer ao adverbio presentativo aque que Michaëlis fixa no texto.
Utilizamos cookies de terceros para fines analíticos y así poder conocer los hábitos de navegación (por ejemplo, páginas visitadas). Tenga en cuenta que, si acepta las cookies de terceros, deberá eliminarlas desde las opciones del navegador o desde el sistema ofrecido por el propio tercero.
Haga click en el botón correspondiente para aceptar o rechazar las cookies:
Anterior
