331 [= RM 131,2]
Ai mia senhor, veen-me conselhar

Ai mia senhor, veen-me conselhar
meus amigos como vos eu disser:
que vos non sérvia, ca non m’é mester,
ca nunca ren por quisestes dar;
pero, senhor, non m’én quer’eu quitar
de vos servir e vos chamar «senhor»,
e vós faredes depoi-lo melhor!
E todos dizen que fiz i mal sén,
ai mia senhor, de quanto comecei
de vos servir; e non os creerei,
mentr’eu viver, nunca, por ũa ren:
ca, mia senhor, que m’i feze mui ben
de vos servir e vos [chamar «senhor»,
e vós faredes depoi-lo melhor!]
E máis me dizen do que me vos deu
por mia senhor: que mi fez i gran mal;
pois m’esto dizen, dizen-m’assi al:
«Non a serviádes nen sejades seu».
Por tod’esto non me partirei eu
de vos servir [e vos chamar «senhor»,
e vós faredes depoi-lo melhor!]
E, mia senhor, conselha-me mui mal
quen mi-o conselha, mais farei-m’eu al.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 

Manuscrits


B 369

Éditions


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 844-845); Spina (1983: 22 [= LPGP 863-864]); Eirín & Ferreiro (2014: 19); Littera (2016: II, 401).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 135-136); Machado & Machado (1950: II, 153); Rios Milhám (2018a: II, 331).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 202).

Variantes manuscrites


1 veen] ueeu B   10 non os] nōuꝯ B   12 feze] fez e B   22 conselha] conselhā B

Variantes éditoriales


1 veen] vẽen Michaëlis : Vêm Littera   2 vos] vus Michaëlis   3 vos] vus Michaëlis   6 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis   9 de quanto] des quando Michaëlis, Spina   10 vos] vus Michaëlis; non os] no’-n-us Michaëlis   12 que m'i feze mui ben] que mi feze mui ben Michaëlis : non me quitarey en Spina, que mi fez é[n] mui ben Eirín & Ferreiro : que mi fez e[n] mui bem Littera   13 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis   15 vos] vus Michaëlis   17 m’assi] mi assi Michaëlis   20 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis

Paraphrase


(I) Ai miña señora, véñenme aconsellar os meus amigos como vos eu digo: que non vos sirva, pois non me é preciso, porque nunca vos importei nada; porén, señora, eu non quero deixar de vos servir e de vos chamar «señora», e vós faredes despois o (que consideredes) mellor!

(II) E todos din que niso obrei mal, señora, porque me propuxen servirvos, mais nunca os crerei, mentres eu viva, por unha cousa: porque, miña señora, me fixo moito ben o feito de vos servir e de vos chamar «señora», e vós faredes despois o (que consideredes) mellor!

(III) E aínda me din máis do que me vos deu por miña señora: (dinme) que niso me fixo un gran mal; e logo que me din isto, (aínda) me din outra cousa: «Non a sirvades nin sexades seu». Por todo isto non deixarei eu de vos servir e de vos chamar «señora», e vós faredes despois o (que consideredes) mellor!

(1) E, miña señora, aconséllame moi mal quen mo aconsella, mais eu farei outra cousa.

Métrique


Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10a 10C 10C + 10b 10b (= RM 139:7)

Encontros vocálicos: 3 sér·via; 18 ser·viá·des; 23 mi-‿o

Notes


Texte
  • 7

    Para alén do que acontece con mais e pois, véxase como o adverbio depois pode aparecer con asimilación fonética co pronome identificador (tamén en 1123.17), igual que alhur ou a conxunción macar, feito que tamén se rexistra nas Cantigas de Santa Maria: Depoi-lo Emperador se foi (CSM 5.33); maca-lo encobrir queiran (CSM 188.6). Véxase nota a 25.16. En calquera caso, unha asimilación igual de despois, con grafía arcaizante, pode verse nunha cantiga de Pero de Berdia (1123.17).

  • 10

    Resulta ben sorprendente a estraña representación de non os na edición de Michaëlis, interpretación obvia da errada lección <nōu> de B, talvez condicionada polo anterior vos.

  • 12

    A lección de B semella esencialmente correcta, se ben consideramos que se debe aglutinar graficamente <fez e>1 en prol da forma verbal feze (véxase a mesma situación en 184.16 coa lección <fez e> en B), tal como Michaëlis estabeleceu na súa edición, por máis que se mostrase insatisfeita co resultado; ao mesmo tempo, segmentamos i en m’i estabelecendo o paralelismo co v. 8 (E todos dizen que fiz i mal sén) e mais co v. 16 (...que mi fez i gran mal). Co texto que propomos, pois, o primeiro verso do refrán funciona como suxeito de feze, isto é, dous infinitivos introducidos por de tal como se rexistra en numerosas ocasións no corpus (véxase nota a 146.13). A respecto da forma feze, concorrente minoritaria con fezo, véxase nota a 167.5.
    Non obstante, cabería unha lectura/interpretación alternativa do verso se considerásemos unha confusión do tipo <fez>/<fiz>, que se rexistra, por exemplo, en 55.9 (fiz <fez> B), 726.7 (fiz <fez> B, <fiz> V). Se así for, o texto permitiría unha interpretación máis ‘fácil’: en contra do que din os amigos do trobador, que fixo mal sén cando foi servir a senhor, o poeta está convencido do contrario (que m’i *fize mui ben): ‘pois, miña señora, fixen moi ben / en servirvos e en chamarvos senhor’. En calquera caso, neste verso que constitúe unha conxunción causal que se repite como ca após o vocativo (similares repeticións, con variación poden verse en 1004.10-111214.9-10 ou 1382.11-12). Véxase nota a 66.4-6.
    A edición de Spina, que acolle unha suxestión de Nobiling (2007 [1908]: 255), é realmente intrusiva a respecto da lección de B; pola súa parte, as edicións máis recentes tampouco resolven satisfactoriamente a pasaxe, por máis que sexan máis respectuosas coa lección do manuscrito (que mi fez é[n]).

  1. ^

    Eis un caso comparábel en 358.11: ele <ele> A, <el e> B.

Rechercher
    Aucun résultat trouvé

    Nous utilisons des cookies de tiers à des fins analytiques pour pouvoir connaître les habitudes de navigation (par exemple, les pages visitées). N'oubliez pas que si vous acceptez les cookies de tiers, vous devrez les exclure des options de votre navigateur ou du système proposé par des tiers.
    Cliquez sur le bouton correspondant pour accepter ou rejeter les cookies :

    ParamètresAccepter