[últ. rev.: 14/10/2024]Imprimir

912 [= RM 143,1]
A dona que eu quero ben
Roi Fernandiz de Santiago

A dona que eu quero ben
tal sabor ei de a veer
que non saberia dizer
camanh’é, pero non é sén,
poi-la end’eu máis desejo
sempre cada que a vejo.
Pero que oje no mund’al
[qu]e tanto deseje non á
como d’ir u a possa ja
veer, non a veer máis val,
poi-la end’eu máis desejo
[sempre cada que a vejo].
Se a non vir, non averei
[nunca] de min nen d’al sabor;
se a vir, averei maior
coita; mais, por que o farei,
poi-la end’eu [máis desejo
sempre cada que a vejo?]
Esto soo non é d’oir:
que eu ja sempr’esta molher
non veja cada que poder,
pero devia-lh’a fogir,
poi-la end’eu máis desejo
[sempre cada que a vejo].
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 

Manuscritos

B 910, V 497

Edições

I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 330-331 [= LPGP 893]); Arias Freixedo (2010: XIV); Littera (2016: II, 445-446).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 182); Braga (1878: 95); Machado & Machado (1953: IV, 264).
III. Antoloxías: Gutiérrez (2023: 39, 261).

Variantes manuscritas

4 é sén] seu V   7 mund’al] mnndal B   8 [qu]e] E B : a V   9 u a] huā V   10 non a] noua B   14 [nunca]] <...> B : que V

Variantes editoriais

14 [nunca]] já Nunes

Paráfrase

(I) Teño un desexo tal de ver a dama que eu amo que non sabería dicir o grande que é, mais non é razoábel, pois eu deséxoa sempre máis cada vez que a vexo.

(II) Aínda que hoxe non hai no mundo outra cousa que eu tanto desexe como ir xa a onde a poida ver, máis vale non a ver, pois eu deséxoa sempre máis cada vez que a vexo.

(III) Se non a vir, non sentirei nunca satisfacción de min nin de nada; se a vir, terei unha coita maior; mais, por que o farei, pois eu deséxoa sempre máis cada vez que a vexo?

(IV) Isto só non está en cuestión: que eu xa por sempre non vexa esta muller cada vez que puider, aínda que lle debía fuxir, pois eu deséxoa sempre máis cada vez que a vexo.

Métrica

Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8a 7’C 7’C (= RM 160:405)

Notas

Texto
  • 4

    A voz camanho, que ten un significado conforme á súa orixe no lat. quam magnum ‘que grande, tan grande’, funciona como un adxectivo cualificativo na lingua medieval, e nunha ocasión forma estrutura correlativa con tamanho (<tam magnum):

    Non creo que tamanho ben
    mi vós podessedes querer 
    camanh’a mí ides dizer (594.7-9).

  • 8

    Eis a primeira dificultade ecdótica na edición desta cantiga, que resolvemos por medio do relativo que, restaurábel sen dificultade a partir da lección de B. Véxase un caso similar ([qu]e <e> BV) en 1215.15.

  • 14

    Perante a lacuna de B no inicio do verso e a aparición de <que> en V, que non encaixa nin resolve metricamente o verso, é precisa unha emenda que necesariamente ten de cubrir dúas sílabas (cfr. a hipótese de Nunes, já, hipométrica): nunca satisfai a métrica e o sentido por máis que non se perciba explicación paleográfica para a lección de V, copista interventivo e por veces afastado da verdadeira lección. Ademais, véxase a mesma construción en Pero Viviaez: ... u a non vir prazer / de mí nen d’al nunca cuid’a veer (428.r).

Procurar
    Não foram encontrados resultados

    Utilizamos cookies de terceiros com fins analíticos para conhecer os hábitos de navegação (por exemplo, páginas visitadas). Ao aceitar cookies de terceiros, terá de as excluir das opções do seu navegador ou do sistema oferecido por terceiros.
    Clique no botão correspondente para aceitar ou recusar as cookies:

    DefiniçõesAceitar